چکیده مقاله: در دوران بعد از اسلام عواملی مانند بنای شھر بغداد، رونق تجارت و سفر حج موجب رونـق راھھـای
ارتباطی شرق جھان اسلام که عمدتاً از ایران میگذشتند، گردید. تأمین امنیت و آسـایش ایـن راھھـا از
مسائل مھم به شمار میآمد. در قرون سوم و چھارم ھجری ھر قسمت از راھھای ارتباطی مـورد بحـث
در حیطه یکی از سلسلهھای متقارن ایران قرار داشت. این سلسـله ھـا در دوران اوج خـود بـه گونـه ای
امنیت و رفاه مورد نیاز راھھا را تأمین میکردند. با این حال، بسیاری از تأسیسات لازم ھمچـون ربـاط،
در راھھا و شھرھا، تحت لوای ارزشھای فرھنگی جامعه ھمچون وقف ایجاد و گسترش یافت، پشتوانه
دینی و موضوع خیرات موجب مشارکت گروھھای مختلف در مسائل مربوط به راھھـا و تـأمین لـوازم
مورد نیاز مسافران گردید. پژوھش حاضر در نظر دارد چگونگی نقش فرھنگ عمومی جامعه ایرانیان را
در طی سده ھای مذکور در فراھم آوردن تأسیسات مسافرتی و رفع نیازھای مسافران بررسی نماید.
کلید واژگاهھا: مسافرت، تشکیلات رفاھی، رباط، وقف.
مطالعات اسلامی: تاریخ و فرھنگ، سال چھل و پنجم، شمارۀ پیاپی ۹۰ ،
بھار و تابستان ۱۳۹۲ ،ص۸۶-۵۵
www.safarvaname.ir
