این کتاب تنها سفرنامه نیست. سفر به خویشتن خویش، کوچ‌های اجباری انسان، و دردهای مشترک انسانها می‌باشد. یکی از آثار زیبایی است که بُرا ارجان با روح شاعرانه‌ی خود به وجود آورده است. وقتی که وارد این سفر شوید نه تنها تبت را با چشم او خواهید دید بلکه با احساسات خود نیز درگیر خواهید شد. تبت به آسمان نزدیک است، مانند این است که اگر دستت را دراز کنیم ستاره‌ها و ماه را لمس خواهی کرد. مفهوم تهی بودن و بی‌نهایت را آنجا درک خواهی کرد، احساس خواهی کرد. اما چگونه توصیف خواهی کرد چگونه توضیح خواهید داد؟ منتقل خواهی کرد؟ با خواندن این کتاب شاهد یکی از جدال های عمیق بشری که در راه آن جان‌ها فدا شده‌اند خواهید بود. یعنی تلاشی که انسان در راه آزادی کرده است. وقتی ابیات شاعر بزرگ ترکیه یعنی ادیب جانسور را می‌خوانید: انسان شبیه جایی است که در آن زندگی می‌کند، به آب آنجا، به خاک آنجا، ماهی که در آبهای آنجا شنا می‌کند، به گلی که از خاک آن جا می‌روید… . ناگهان با شعرهایی که برای خاک‌هایی که هرگز آنها را ندیده‌اید روبه‌رو خواهیم شد. شعرهایی پر از حس هجران، دوری و دلتنگی …