● مجموعه‌ي حاضر گزارشي است از سفرنامه‌هاي‌ دوره‌ي صفوي. دوره‌ي صفوي به‌عنوان اولين سلسله‌ي بعد از اسلام که به حکومتي فراگير در سرزمين ايران دست يافت، از جمله‌ي مهم‌ترين سلسله‌هاي ايراني به‌شمار مي‌رود. در اين دوره به‌دليل گسترش ارتباطات ميان ايران و ديگر کشورها و ارسال سفيران خارجي به عناوين مختلف سياسي، تجاري، يا حتي سياحتي به ايران، زمينه‌ي نگارش سفرنامه‌هايي از سوي سياحت‌گران برجسته‌اي مثل برادران شرلي، شاردن، تاورنيه، کمپفر، اولئاريوس، سانسون، کاررري و… فراهم آمد.
سفرنامه‌هايي که در اين دوره از سوي چنين افراد برجسته‌اي نگاشته شده‌اند، مهم‌ترين منابع در زمينه‌ي پژوهش درباره‌ي صفويه به‌شمار مي‌روند. کتاب «بررسي سفرنامه‌هاي دوره‌ي صفوي» شامل 25 سفرنامه است که مورد تحليل و بررسي قرار گرفته‌اند.
در بيش‌تر بخش‌ها گزيده‌اي هم از اين سفرنامه‌ها نقل شده که بيشتر براي خوانندگان عمومي مناسب بوده و مي‌تواند ايران دوره‌ي صفوي را از چشم خارجيان تصوير کند.
دوران صفوي عصر تجديد اعتلاي ايران و احياي حكومت ايراني بر ايالات و ولايات مختلف و پهناوري است كه پس از ويران‌گري مغولان، دچار تفرقه و تشتت تحت سلطه‌ي حكومت‌هاي كوچك و موازي شده بود.
سلاطين صفويه كوشيدند يك‌پارچگي كشور را تجديد كنند و در اين راه موفق گشتند؛ چون با آن‌كه دولت مقتدر عثماني جانشين بني‌عباس در بلاد اسلامي شده بود، اما بيم كشورهاي اروپايي از اقتدار دولت عثماني، زمينه را براي اهداف دولت صفوي هم‌وار ساخت و اين سلسله توانست هم از تسلط عثماني بر ممالك اطراف كه بزرگ‌ترين آن‌ها ايران بود جلوگيري كند و هم اقتدار دوران گذشته‌ي ايران و ايراني را تجديد نمايد.
كشورهاي اروپايي كه در ممانعت از توسعه‌ي قدرت عثماني با ايرانيان هم‌جهت بودند، مراوده‌ي خود را با ايران توسعه بخشيدند و طبعاً آمد و شد فرستادگان و نمايندگان اروپايي ايران موجب تسهيل روابط ايران با ممالك آن قاره شد.
نخستين و مهم‌ترين مسافران اروپايي كه راهي ايران شدند، سفيران و نمايندگان دولت‌هاي اروپايي بودند. اين مسافران طبعاً از سواد و تجربه و معلومات كافي برخوردار بودند كه لازمه‌ي انجام وظيفه‌ي مهم و خطير سفارت است.