وقف دردیدگاه مشتشرقان (شاردن وکمپفر) دوره صفویه (1135-907 ه ق)

نویسنده: مهرناز بهروزی – استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی

زهرا مباشر امینی – دانشجوی دکتری تاریخ تمدن ملل اسلامی دانشگاه آزاد اسلامی تهران مرکزی

ابراهیم اصابت طبری – هییت علمی دانشگاه فرهنگیان

طیبه کاظمی ابیازنی – دانشجوی دکتری تاریخ تمدن ملل اسلامی دانشگاه آزاد اسلامی تهران مرکزی

ارایه شده در دومین همایش بین المللی شرق شناسی

چکیده مقاله:

وقف در فرهنگ ايراني- اسلامي سابقه اي طولاني دارد. جوامع گوناگون از نظر اعتقادات مذهبي، با انواعي از تصرفات مالي آشنا بودند، که از جهت مفهوم دور از حدود معناي وقف اسلامي نبود. با برآمدن اسلام اين سنت حسنه، منشاء تاسي حاکمان شيعي صفويه از اين مقوله شد. دردوره صفويه بسياري از سياحان و سفراي خارجي به مشرق زمين به ويژه ايران در رفت وآمد بودند. از انگيزه هاي نگارنده در انتخاب موضوع، چرايي مهم جلوه کردن موضوع وقف در سفرنامه هاي مستشرقان نا آشنا با مباني ديني اسلامي و ايراني است. نوع نگرش شاردن وکمپفر به موضوع وقف در دوره صفويه، بيانگر نا آشنا بودن آنها به ريشه هاي مذهبي اين سنت است و نشان دهنده ديدگاههاي اعتقادي اين سياحان و مستشرقان غربي در پديده هاي اجتماعي جامعه ماست. محقق اين فرض را که نوع نگرش دو شرق شناس به اين تشکيلات مردم نهاد اقتصادي موثر بوده روش تحقيق خود را توصيفي_ تحليلي وروش گردآوري اطلاعات را کتابخانه اي اجرا نموده است.

کلید واژه: وقف، وقف در صفويه، شاردن، کمپفر

https://civilica.com/doc/830208/