در کتاب خاطرنشان شده است: “روابط ایران و عراق در طول تاریخ به دلایل گوناگون دست خوش دگرگونی‌های زیادی شده است. خودخواهی، برتری‌جویی‌ها و هم‌چنین دخالت نفوذ بیگانگان عوامل اصلی این دگرگونی‌ها بوده‌اند. در اوایل دهه‌ی 50، رژیم عراق با دست‌آویز قرار دادن کمک‌های نظامی و تسلیحاتی رژیم شاه به مخالفان دولت عراق، ایرانیان مقیم آن کشور را به بهانه‌ی جاسوسی برای ایران اخراج کرد. در این میان، علما علیه این اقدام، موضع گرفتند و حضرت امام نیز به شدت هر چه تمام با این رفتار ناجوانمردانه مقابله کردند”. براین اساس، کتاب حاضر به تحلیل جریان اخراج ایرانیان از عراق و واکنش امام (ره) و علما و پیامدهای این اقدام اختصاص دارد. بدین ترتیب، نخست، جغرافیای سیاسی عراق و ایران و پیشینه و علل اختلافات ایران و عراق از دوران صفویه تا پهلوی بیان گردیده و سپس زمینه‌ها و عوامل بیرون راندن ایرانیان از عراق بررسی شده که ماهیت سوسیالیستی و ناسیونالیستی رژیم بعث عراق، اختلافات مرزی و لغو قرارداد 1937 از سوی ایران، اختلافات سیاسی و ایدئولوژیک میان ایران و عراق، از زمره‌ی این علل برشمرده شده است. هم‌چنین چگونگی حضور امام خمینی (ره) در عراق، مواضع امام در قبال دولت‌های موقت عراق، سابقه‌ی برخورد امام با مساله‌ی اخراج ایرانیان در سال 1348 شمسی بررسی گردیده و روند و چگونگی وقایع مرتبط با واکنش امام به اخراج ایرانیان در سال 1350 بازگو شده است. در پایان نیز، پیامدهای برخورد رژیم پهلوی با امام در موضوع اخراج ایرانیان بیان گردیده است.
