سفرنامه پژوهی ایرانی، غالباً در بن‌بست توصیف باقی مانده. و یا اغلب با نگاهی به مفهوم «دیگری» و وام‌گرفتن از مفاهیم رویکرد شرق‌شناسی به سراغ متون به یادگارمانده از سیاحان و سفرنامه‌نویسان رفته است. از سوی دیگر جوان‌بودن این حوزه مطالعاتی در ایران و فقر نسبی منابعی که به‌طور مستقیم اسلوب‌های سفرنامه پژوهی را شکل دهند، سبب تحلیل‌های بعضاً اشتباه و خطایی شده است که در سال‌های اخیر در این حوزه شاهد آنیم. در همین راستا، ترجمه کتاب «سفرنامه‌ نویسی: نگاهی به سنت سفرنامه‌ نویسی در غرب» نوشته «کارل تامپسون» توسط «سعیده زادقناد» انجام شده. و از سوی پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات منتشر گردیده است تا راه‌گشای نگاهی تازه و حتی متفاوت به حوزه مطالعات سفرنامه‌پژوهی در ایران و به خصوص برداشت‌های آن از شخصیت و منش ملی باشد.