مرجع شناسی سفرنامه ها و گردشگری در ایران نیز با هدف اطلاع رسانی از سفرنامه ها، خاطرات، سیاحت نامه ها و گزارشاتی فراهم شده که در مراجع تحقیقاتی و کتابشناسی مختلف و پراکنده، پیش از این در مدت 35 سال گذشته (از سال 1348 تا 1385) به چاپ رسیده اند. معرفی سفرنامه های متعدد سیاحان خارجی که به ایران آمده اند و مسافرانی که از ایران به خارج سفر کرده و دیده ها و شنیده هایشان را در قالب سفرنامه، سیاحت نامه، سفارت نامه، گزارش روزانه و خاطرات ثبت کرده اند، بخشی از زمینه های تحقیقاتی و مطالعاتی را تشکیل می دهند که در شناخت فرهنگ و جامعه ایرانی و مبادلات گردشگری از اهمیت به سزایی برخوردارند. در واقع مطالعه و پژوهش در سفرنامه ها از پایه های ایرانشناسی بوده و در میان مطالعات تاریخی – فرهنگی از تحقیقات میان رشته ای است که شناخت تاریخ فرهنگی و تبادلات سیاسی – اجتماعی ایرانیان را با خارجیان در خود جای داده و از ضرورت های تاریخ نگاری فرهنگ و تمدن ایران محسوب می شود.