بیشترین شهرت داوتی بخاطر سفرنامه دو جلدی سال ۱۸۸۸ اوست که با نام سفر در صحرای عربستان (Travels in Arabia Deserta) منتشر شد. کتاب در آغاز انتشار تأثیر چندانی نداشت ولی با گذر زمان معیار سفرنامه‌های بلند پروازانه شد و بخاطر لحن و محتوایش توجه بسیار بر انگیخت. کتاب شرح مفصل راههائی است که داوتی پیموده و کشفیاتی که در آنجا کرده، با اسلوبی فخیم و شیوه ای خاص مبتنی بر انجیل جیمز شاه، هر چند آکنده از نوآوری هائی که خواننده را غافلگیر می کند.