این سفرنامه روایتی از سفر حج محمدجواد مظفر در سال 1364 است. این اثر وقایع روزانه‌ای را که در طول این سفر بر نگارنده کتاب و همراهان او گذشته، شرح می‌دهد. این کتاب حاصل دست نوشته‌هایی است که در طول سفر ثبت شده‌اند.
در بخشی از کتاب در حریم یار می‌خوانیم:
امشب ساعت 9 هنگامی که در دفتر ستاد مسکن ایستاده بودم، برادر حسین گلریز را دیدم که با لباس احرام به دیدارم آمد بی‌اندازه خرسند شدم به‌خصوص وقتی که گفت: کاروان برادران اصغر و محمدعلی و مهدی و خواهرانم رسیده است. چند روز بود که انتظار آن‌ها را داشتم. به مسجدالحرام رفته و قرار شد ساعت 11 شب برگردیم. حال و هوای آن جا اکنون با هفته قبل کاملاً تغییر کرده است. جمعیت بسیار زیاد شده و حضور ایرانیان کاملاً چشمگیر است. دوستان و آشنایان زیادی را می‌بینیم. حتی آنهایی که در ایران زیاد با هم ارتباط نداریم و هم‌عقیده هم نیستیم، دیدنشان در اینجا آدم را خوشحال می‌کند. به هرحال هرچه جست‌وجو کردم نتوانستم کاروان خواهرانم را در مسجدالحرام بیابم. به محل سکونت آن‌ها رفتم اما همه اطاق‌ها خالی بود به هر تقدیر با همه اشتیاق دیدار مجبور هستم تا صبح صبر کنم.
امروز پنج روز است که کار ستاد شروع شده است. دفتر هیأت نمایندگی وزارت خارجه نیز از تحرک خوبی برخوردار است. کارهای مختلفی به دفتر ارجاع می‌شود که از دنبال‌کردن مسأله نصب تلفن‌های ستاد گرفته تا ارسال نامه‌های حجاج به جدّه جهت فرستادن به ایران
