منوچهر دانش‌پژوه (۱۳۱۷–۱۳۹۴) استاد ادبیات فارسی، شاهنامه‌پژوه، سفرنامه پژوه، تاریخدان، شاعر و نویسندهٔ کتاب‌های ادبی در ایران بود. او از سال ۱۳۴۰ به کار تدریس اشتغال داشت و این کار را تا سال‌های پایانی زندگی ادامه داد.
منوچهر دانش‌پژوه متولد ۱۳۱۷ در شیراز بود. او پس‌از اتمام تحصیلات در شیراز راهی تهران شد و کار خود را با تدریس در دانشگاه تربیت مدرس و پس‌از آن، تدریس در دانشگاه شیراز و دانشگاه تهران و سایر موسسات آموزشی ادامه داد.
او از شاگردان و دوستان علی‌اصغر حکمت بود و در بسیاری از کتاب‌های خود سعی در معرفی شخصیت و آثار حکمت می‌نمود. دانش‌پژوه در طول زندگی خود بیش از هفتاد عنوان کتاب و صدوچهل مقالهٔ تخصصی منتشر کرد که بیست و پنج عنوان از کتاب‌های او کتابهای درسی دانشگاهی هستند (اغلب در دانشگاه علامه طباطبایی).
دانش‌پژوه با مؤسسه دهخدا همکاری داشت و تحقیقات مشترکی با ایرج افشار و سید جعفر شهیدی انجام داد. او همچنین یک فرهنگ لغات عرفانی با همکاری سیدحسین نصر منتشر کرده‌است.
منوچهر دانش‌پژوه پس از انقلاب اسلامی برای مدتی بیکار شد اما در سال ۱۳۵۹ دوباره دعوت به کار شد و به مدت یکسال سرپرست مدرسه عالی ادبیات و زبانهای خارجی شد و سپس نقش اساسی در ایجاد دانشکده ادبیات دانشگاه علامه طباطبایی داشت. دانش‌پژوه همچنین در تدوین کتب درسی دانشکده ادبیات دانشگاه پیام نور نقش داشت. دانش‌پژوه سفرهای بسیاری به کشورهای اروپایی و آسیایی داشت و سخنرانی‌های متعددی در دانشگاه‌ها و محافل ادبی انجام داد.
«دانش‌نامه ایران‌زمین»، «گلستان و بوستان سعدی»، «شرح غزلیات سعدی»،
«بررسی سفرنامه‌های دوره صفوی»،
«حکایات دلنشین»، «شرح تاریخ بیهقی»، «سفرنامه منظوم»، «شرح و توضیح دیوان رودکی»، «شرح کلیله و دمنه»، «گزیده‌های نظم و نثر فارسی»، «تصحیح کشف الاسرار»، «ایران در شاهنامه»، «بررسی زندگی و آثار عطار»، «شرح بهارستان جامی»، «تصحیح و شرح مثنوی خانقاه»، «تصحیح و شرح مثنوی خرابات» و «شرح منثور داستانهای شاهنامه» از جمله آثار منوچهر دانش‌پژوه هستند.

www.iranketab.ir
www.safarvaname.ir