در آن زمان جزایر قناری عمدتاً توسط بازرگانان اسپانیایی تردد می شد
. برای تأمین مالی سفر خود، خانه خود را در پاریس به ارزش 200 فرانک طلا و برخی قطعات کوچک دیگر در دسامبر 1401 فروخت. عموی او، روبر د براکمون، سفیر فرانسه در کاستیل، 7000 پوند در مقابل رهن دارایی بتنکورت به او قرض داد. به گفته موری، پادشاه هنری سوم کاستیل تسخیر قناری ها را به براکمونت سپرد که این مأموریت را به بتنکور سپرد.
بتنکور در 1 مه 1402 با 280 مرد، بیشتر ماجراجویان گاسکونی و نورمنی، از جمله دو کشیش فرانسیسکن (پیر بونتیه و ژان لو وریر که این سفر را در لو کانارین روایت می‌کردند)، دو گوانچ که در لو کانارین روایت می‌کردند، از لاروشل حرکت کرد. یک اکسپدیشن قبلی کاستیلیا و قبلاً غسل تعمید داده شده بودند و ژان آریت پرودهوم که به عنوان مشاور و مدیر کلیدی در فتح کمک می کرد.
پس از عبور از کیپ فینیستر، آنها وارد کادیز شدند، جایی که او برخی از ملوانان خود را چنان ترسیده دید که از ادامه سفر خودداری کردند. از هشتاد خدمه ای که با آنها به راه افتاد، بتنکورت با پنجاه و سه نفر دریانوردی کرد. او به لانزاروته، شمالی ترین جزیره مسکونی رسید. در حالی که گادیفر د لا سال مجمع الجزایر را کاوش می کرد، بتنکور به کادیز رفت، جایی که در دربار کاستیلیا نیروهای تقویتی به دست آورد. در این زمان جنگ قدرت در جزیره بین گادیفر و برتین دو برنوال، افسر دیگر، درگرفت. برتین اختلاف بین نورمن های بتنکورت و گاسکون های گادیفر را گسترش داد. رهبران محلی به درگیری کشیده شدند و تعداد زیادی در ماه های اول غیبت بتنکورت جان باختند. در این مدت، گادیفر موفق شد Fuerteventura را فتح کند و جزایر دیگر را کشف کند. تنها با بازگشت بتنکورت در سال 1404 بود که صلح به این جزیره آشفته بازگردانده شد. د لا سال و بتنکورت شهر بتانکوریا (به عنوان پایتخت جزیره فوئرتونتورا) را در سال 1404 تأسیس کردند.
سالها بعد، بتنکورت در نبرد آرگوئنگوین در جنوب جزیره توسط بومیان جزیره گرن کاناریا (کاناریوس) شکست خورد و عنوان بزرگ را به دست آورد. او در سال 1425 درگذشت و در کلیسای Grainville-la-Teinturiere به خاک سپرده شد.
برخی از خانواده دور او قدرت و ثروت زیادی در جزایر داشتند. از جمله Ginés de Cabrera Béthencourt، که به دلیل ساختن کازا د لوس کورونلس (خانه سرهنگ ها) در منطقه شهرداری که امروزه به نام لا اولیوا شناخته می شود، مشهور است
At that time the Canary Islands were mainly frequented by Spanish merchants. To finance his expedition he sold his house in Paris valued at 200 gold francs and some other small pieces of property in December 1401.[5] His uncle, Robert de Bracquemont, French ambassador to Castile, loaned him 7,000 pounds against a mortgage of Bethencourt’s estate.[5] According to Moreri, King Henry III of Castile entrusted the conquest of the Canaries to Braquemont who gave the commission to Béthencourt.[2]
Béthencourt set sail from La Rochelle on 1 May 1402 with 280 men, mostly Gascon and Norman adventurers, including two Franciscan priests (Pierre Bontier and Jean le Verrier[5] who narrated the expedition in Le Canarien), two Guanches who had been captured in an earlier Castilian expedition and were already baptised, and Jean Arriete Prud’homme who would assist in the conquest as a key adviser and administrator.
After passing Cape Finisterre, they put into Cadiz, where he found some of his sailors so frightened that they refused to continue the voyage. Of the eighty crew with which he set out, Béthencourt sailed with fifty-three. He arrived at Lanzarote, the northernmost inhabited island. While Gadifer de la Salle explored the archipelago, Béthencourt left for Cádiz, where he acquired reinforcements at the Castilian court. At this time a power struggle had broken out on the island between Gadifer and Berthin de Berneval, another officer. Berthin spread dissention between the Normans of Béthencourt and the Gascons of Gadifer. Local leaders were drawn into the conflict and scores died in the first months of Béthencourt’s absence. During this time, Gadifer managed to conquer Fuerteventura and to explore other islands. It was only with the return of Béthencourt in 1404 that peace was restored to the troubled island. De la Salle and Béthencourt founded the city of Betancuria (as capital of the island of Fuerteventura) in
به پیشنهاد خانم فاطمه شفیعی
