این کتاب روایت سفر پیاده روی اربعین است.

تا نیمه های شب، فرصت دارم به بین الحرمین بروم. اما در آغاز شب و در دل تاریکی، گذر در بافت سنتی محله های شهر کربلا، برایم تازگی هایی دارد که حس نوستالوژیک دیر آشنایی را در ذهنم زنده می کند. پس از صرف غذای نذری، تا ساعتی در کوچه پس کوچه های محله قدم می زنم و به اهالی اش می نگرم که فکر و خیال را می برد به هزاره تاریخ، به دورتر و دورتر؛ به مردمان عصر صدر اسلام. این خانه های کاهگلی با درهای چوبین و کوبه های فلزی اش برای دق الباب، کورسوی نور درون خانه هایش، با حزنی که هوای محله را آغشته است؛ انگار علی را کم دارد.