بخشی از کتاب شادی به وقت قراری (سفرنامه هرات):
«به نظر کمیسر قشنگ ترین چیز افغانستان مهمان نوازی آنهاست که البته من هم بر این مدعا صحه می‌گذارم. از او درباره طالبان می پرسم: «طالب هیچ نوع بازی را مجاز نمی دانست. بچه هایم دزدکی به مدرسه می رفتند و چون طالبان با دیدن کیف مدرسه آزارشان می دادند از من خواستند برایشان پلاستیک چای بی نظیر بگیرم تا دفتر و کتابشان را داخل آن بگذارند و توسط طالبان شناسایی نشوند آن زمان بی ارزش ترین چیز در افغانستان کتاب و قلم بود.» صفحه ۹
از انتشارات فرهنگان
