سفینه سلیمانی، سفرنامه سفیر ایران به سیام است که نخستین سفرنامه سیاسی و از سفرنامه‌های دوره صفوی است که نوشته محمد ربیع بن ابراهیم (۱۰۹۴- ۱۰۹۸ ه. ق)، واقعه نویس هیات اعزامی از طرف شاه سلیمان صفوی است.

محمد ربیع بن ابراهیم خاطرات خود را پس از سفر با این عنوان به رشته تحریر درآورده که یگانه منبع مهم فارسی درباره وضعیت تایلند و حضور ایرانیان در دربار سیامی‌ها است. این سفرنامه به زبان فارسی می‌باشد. موضوع کتاب، گزارش هیات نمایندگی ایران در سیام است.

نویسنده سفینه سلیمانی فردی است دقیق، تیزبین و موشکاف؛ بنابراین کتاب وی علاوه بر گزارش هیات اعزامی، حاوی اطلاعات بسیار ذی قیمتی است. درباره حیات اجتماعی و اقتصادی مردم خاور دور؛ مانند چین، ژاپن، فیلیپین، سیلان و هندوستان و دیگر کشورها و جزیره‌های آن سرزمین‌ها که در کمتر جایی یافت می‌شود، وی خواستار افق‌های تازه‌ای است که میل دارد آنچه را از زندگی مردم آن دیار برای هموطنان خویش جالب می‌داند، به ارمغان آرد.
به علاوه این کتاب، مشتمل بر گزارش‌های گرانبهایی از وضع ایرانیان در آن کشور است؛ اطلاعاتی که گه گاه ایرانیان را دچار غرور می‌سازد؛ مانند ترجمه شاهنامه به زبان سیامی، تقلید شاه سیام از طرز لباس پوشیدن ایرانیان، به سلطنت رسیدن پادشاه سیام به کمک ایرانیان، وزارت عبدالرزاق گیلانی و دیگر ایرانیان از مواردی است که در این کتاب آمده است.
انعکاس آداب و رسوم مردم سیام،سجود آنان در برابر نامه پادشاهان، آداب بردن نامه به حضور پادشاه، وصف شکار فیل و ببر، نجوه سوگواری و سوزاندن اجساد، تفصیل عیش و ازدواج آنان با محارم ، نحوه قتل و مجازات در سیام، نحوه گرفتن مالیات و تشکیلات سیاسی و اداری؛ از جمله مواردی است که در این سفرنامه مورد ملاحظه و بررسی و توصیف قرار گرفته است.
وضع کشاورزی و محصولات، پوشش گیاهی و انواع درختان، کباب مار و وزغ  ، گرفتن روغن  را از شیر را، گناهی عظیم می‌دانند و خوراک ایشان منحصر است به برنج خالی که بدون گوشت  و نمک  با آب می‌جوشانند و می‌خورند؛ از مواردی است که در سفرنامه آمده است. علاوه بر این‌هااین هیات ایرانی در سفر خود با فرنگیان برخورد کرده؛ بنابراین از آداب و رسوم و توطئه آنان بر ضد ایرانیان و نیز از دزدان دریایی هم سخن به میان می‌آورد.

http://wikifeqh.ir/

از انتشارات دانشگاه تهران. چاپ قدیم