نام اصلی آن یک سفرنامه ایرانی بوده و در زمان خود مورد استقبال و تحسین قرار گرفته است. از ویژگی‌هایی آن می‌توان به این موارد اشاره نمود:
۱- مؤلف سراسر ایران را پیموده و آنچه را که دیده به خوبی شرح داده است. وی نویسنده و شاعر بوده و کتاب را با بیانی لطیف و دقیق و شاعرانه نوشته است.
۲- او همچنین نقاشی ماهر بوده و ۴۸ تابلوی زیبا از شهرهای مختلف ایران و اماکن تاریخی و مذهبی تهیه کرده و در کتاب آورده که از این جهت کم نظیر است.
۳- تاریخ مسافرت او اوایل سلطنت رضا شاه (۱۳۰۹ ش ۱۹۳۰ م) است که با دگرگونی‌های بسیاری در کشور همراه است و توجه خوانندگان ایرانی را جلب می‌کند.

ساختار و گزارش محتوا

با مقدمه‌های مفیدی از مترجم و مؤلف آغاز می‌شود. اولین تابلویی که در کتاب آمده دروازه قرآن شیراز است. از گذشته دور هر ایرانی سفرش را با گرفتن قرآن بر سر آغاز می‌کرده است. نویسنده نیز با توجه به این نکته، این طرح را که باید در صفحه ۱۷۰ کتاب می‌آمد، در مطلع کتاب آورده است. او در به سوی ایران چگونگی آغاز سفر به ایران را شرح داده و سپس شهرهای مختلف ایران: اصفهان ،شیراز ،یزد ،کرمان ،مشهد ،قزوین ،تبریز ، رشد و انزلی را به همان ترتیبی که سفر کرده توصیف کرده است. آنچه در این شهرها توجهش را جلب کرده است، از آثار تاریخی تا رسوم و مراسم مذهبی و یا حتی ملخ و درشکه و گورستان‌های ایران را با بیانی شیرین تعریف می‌کند. یک مشاهده کوچک را چنان پرورش می‌دهد و از اندوخته‌های علمی و اشعار و تشبیهات استفاده می‌کند که خواننده را به اعجاب وامیدارد. تفکیک بین موضوعات، جذابیت آنها و بیان روان و داستانی کتاب فضایی را فراهم آورده که خواننده از مطالعه آن خسته نشود.
www.wikifeqh.ir
انتشارات علمی و فرهنگی