گزیده سفرنامه ناصرخسرو

ناصرخسرو پس از بازگشت از سفر، یادداشتهای خود را گردآوری کرده و سفرنامه اش را با بی نظری حیرت آوری تنظیم می کند. آن سان که امروزه از بهترین نمونه های نوشتن مشاهدات و عینیت گرایی به شمار می رود. ناصرخسرو در این سفرنامه، از شغل خود و علت کناره گیری از آن و خواب بیدار کننده اش می آغازد و راهی را که رفته، شهرهایی را که دیده و حوادثی را که شنیده است یکایک تـوضیح مـی دهد و با شرح بازگشت از سفر به بلخ در سال 444ق گزارش خود را پایان می دهد.

ناصر خسرو در نگارش صاحب سبک است و اغلب با گفتن «من که ناصرم» به خود اشاره می‌کند و از عملی خاص یا چیزی که در جایی دیده سخن می‌گوید. از شواهد موجود در خود سفرنامه می‌توان استنتاج کرد که آن را بعد از سفر از روی یادداشت‌های میان راه نوشته است. با توصیف قصبات و شهرها با نثری نسبتأ ساده، اعتماد خواننده را جلب می‌کند. ناصر خسرو تلاش نمی‌ کند با مهارت‌های لفظی و بیانی خواننده را تحت تأثیر قرار دهد، بلکه می‌کوشد با شرح دیدنی‌ها و عجایبی که طی سفر مشاهده کرده است، چنین کند.

www.iketab.com

از انتشارات سخن