«بنی هندل: تاکسی‌نگاری (مردم‌نگاری گفت‌وگوهای تاکسی)» نام کتابی از محسن‌حسام مظاهری است. این اثر دومین مجموعه از تاکسی‌نگاری‌های او است و اولین آن در بهمن ۱۳۹۱ منتشر‌شده‌است. روش وی در این پژوهش آنچنان که خودش در مقدمه کتاب نوشته‌است، ضبط مخفی گفت‌وگوهای مسافران و راننده‌ها در تاکسی با رعایت ضوابطی و سپس پیاده‌سازی فایل‌های صوتی و تدوین آن‌ها بوده‌است که در حیطه علوم اجتماعی از روش‌های کیفی و شاخه‌ای از روش‌های مردم‌نگاری است.مهم‌ترین عاملی که گفت‌وگوهای تاکسی را اهمیت پژوهشی می‌بخشد، صراحت و صداقت طرف‌های گفت‌وگو در بیان نظرات‌شان است که خود نتیجه‌ی بیرون از کنترل و نظارت بودنِ محیط تاکسی است. در این کتاب، متن بیست تاکسی‌نگاری آمده‌است که یکی از آن‌ها در مشهد، یکی در اهواز، یکی در رشت، یکی در ساری، دو تا در اصفهان و مابقی در تهران رخ‌داده‌اند. ترتیب تاکسی‌نگاری‌ها براساس توالی زمانیشان است.
به‌جز اولی که مربوط به سال ۱۳۸۸ است، باقی آن‌ها در سال‌های ۱۳۹۰ و ۱۳۹۱ رخ داده‌اند. ویژگی مشترک اغلب تاکسی‌نگاری‌های این مجموعه، دونفره‌بودن گفت‌وگوهاست؛ دونفری که طبعاً یکی‌شان راننده است. تنوع مضمونی نیز در این گفتگوها رعایت شده‌است و طیف متنوعی از مسایل روزمره‌ی اجتماعی، سیاسی، فرهنگی و اقتصادی جامعه‌ی امروز ایران موضوع گفت‌وگوها بوده‌اند.
از انتشارات آرما
